خوردن یک وعده غذایی در پاسیوی وینیپگ در ژانویه ممکن است به نظر یک شوخی YouTube باشد. به مارك ترنر – یكی از رستوران داران شهرهای زمستانی كه تعدادشان بیش از همه گیر است می جنگد – سناریوی برفی شوخی ندارد.

صاحب اتاق و بار چای آمستردام پیش بینی می کند “اگر مردم لباس مناسب و آماده بیرون رفتن داشته باشند ، خیالشان راحت تر خواهد بود” ، در انتظار اعلام خبر در صورت دریافت اولین مجوزهای پاسیو زمستانی از شهر وینیپگ .

“من فکر می کنم کمی طول می کشد تا مردم با استفاده از این نوع پاسیو خارج از زمستان سوار شوند ، اما ما قطعاً در مسیر درست حرکت می کنیم.”

دستور روز جمعه برای متوقف کردن ناهار خوری داخل سالن وینیپگ ، در میان افزایش تعداد ویروس ها ، فقط باعث شده است که فضای باز فضای حیاتی پیدا کند.

ترنر گفت: “تا زمانی که به من نگویند پاسیو را پایین بیاورم ، من چنین کاری نمی کنم.”

متصدیان هزاران بار و رستوران تورنتو که با خنک شدن هوا از خاموش شدن 28 روزه غذاخوری داخل منزل رنج می برند ، به همین ترتیب به دنبال راه هایی برای گسترش غذاخوری در فضای باز از جمله گنبد ، چادر ، بادگیر و بخاری هستند. هر چیزی برای ادامه درآمد.

منوهای ویژه ، شراب آبگرم ، نورپردازی دلچسب – همه به دلیل ترس از سقوط مهمان نوازی گسترده روی میز است.

اما چگونه می توان با استفاده از جریان هوا که خطر انتقال ویروس را کاهش می دهد ، غذاخوری ها راحت و ایمن نگه دارید؟ آیا حتی ارزش تلاش ، هزینه و ریسک را دارد؟ این س questionsالات مانند قطرات COVID-19 احیا شده در هوا باقی می مانند.

ترنر در حال حاضر جداکننده هایی بین میزهای پاسیو دارد و قصد دارد سایبان های جمع شونده در بالا نصب کند ، بخاری های برقی گرما را به غذاخوری ها می رسانند. برای حفظ جریان هوا ، دو طرف به روی عناصر باز خواهند ماند.

وی می گوید: “من هیچ انتظاری ندارم كه مردم با رسیدن به -25 درجه سانتیگراد یا -35 درجه سانتیگراد بیرون از خانه بنشینند ، مخصوصاً با استفاده از بادگیر.” “اما روزهایی داریم که -10 درجه سانتیگراد یا حتی -15 درجه سانتیگراد بدون باد است و در خارج از آن زیبا است. این به طور بالقوه 30 صندلی اضافی به ما می دهد بنابراین می تواند تفاوت زیادی برای ما ایجاد کند. “

سیندی گیلروی ، مشاور شهر وینیپگ ، گفت كه هفت مشاغل درخواست مجوز پاسیوی زمستانی را داده اند. محدودیت های ناهار خوری داخل خانه ایده های خلاقانه آنها را برای ایجاد کرده است نقاشی دیواری او می گوید گزینه ها

یک مثال – روی چه چیزی بنشینید که لب به لب شما یخ نزند؟ بسته های یونجه یک گزینه است.

وی می افزاید: “Winnipeggers به ​​مراکز فروش متفاوتی احتیاج دارند” تا در زمستانهای معروف و سرد از سلامت خارج شوند و از نظر روحی سالم بمانند. “این ممکن است فرصتی باشد تا ضمن کمک به پایدار نگه داشتن مشاغل ، به آنها امکان فروش داشته باشد.”

در ادمونتون ، جایی که روزانه ژانویه کمترین دما در آن -15 درجه سانتیگراد است ، کافه آجر کوچک در حال حاضر یک پاسیوی بزرگ زمستانی را که شامل یک چادر بالای گنبد با چندین منبع گرمایی است ، آزمایش کرده است. در خارج از چادر ، صندلی های مسکوکا دو حریق را احاطه کرده اند.

یکی از مالکان مشترک جی داونتون در یک صبح آخر هفته آخر پاییز به طرز شگفت انگیزی غافلگیر شد. “12 درجه سانتیگراد بود و چادر ما پر بود. ما افرادی را در بیرون صف کشیده بودیم که همه در پارک و چکمه لباس پوشیده بودند.

“در اولین طعم ما از هوای سرد ، بسیار مثبت بود. هنگامی که شروع به گرفتن -15 درجه سانتیگراد یا -20 درجه سانتیگراد می کند ، این آزمایش واقعی خواهد بود. “

داونتون می گوید ظرفیت 40 مشتری در فضای باز “تغییر دهنده بازی” است. “تاکنون بسیار امیدوار کننده است و امیدوارم به ما کمک کند تا زمستان را پشت سر بگذاریم.”

شهردار شیکاگو ، لوری لایت فوت ، وعده پاسیوهای زمستانی را بسیار جدی گرفته است. شهر وی در یک “چالش ناهار خوری زمستانی” به شرکای خصوصی خود پیوست که بیش از 600 مورد ارجاع را از مردم دریافت کرد.

طراحان پشت سه کانسپت برنده هر کدام 5000 دلار دریافت کردند. انجمن رستوران های ایلینوی در حال همکاری با شیکاگو و بنگاه های ساختمانی است تا این ایده ها را زنده کند و هدف آنها آزمایش آزمایش آنها در رستوران ها طی چند هفته است.

دو مفهوم محفظه ناهار خوری مدولار است که می تواند در یک مکان پارک قرار گیرد.

“کابین های دنج” ساخته شده از چوب ، فلز راه راه و پلاستیک پلی کربنات از کلبه های ماهیگیری الهام گرفته شده اند. با گرمایش تابشی کف ، سقف های منفذ و جبهه های شیشه ای شفاف ، آنها برای داشتن درخششی گرم و شاد طراحی شده اند.

“Block party” دارای صندلی های ماژولی برای دو نفر است که می توان آنها را برای گروه های بزرگتر کنار هم قرار داد. گرمای تابشی ، غذاخوری ها را گرم می کند ، در حالی که شکاف های موجود در ساختار هوا را در اطراف آنها به گردش در می آورد و نورهای فرو رفته ، صحنه را به عابران پیاده ای نشان می دهد.

الی هندرسون ، طراح شیکاگو ، اصالتاً اهل استرالیا ، روش دیگری را در پیش گرفت.

هندرسون می گوید: “به جای اینکه به فکر روش های به دام انداختن گرما در یک ساختار باشم ، من به روش های محلی تری برای گرم کردن فقط فضای مردم فکر کردم – این از نظر اقتصادی بیشتر است و مشاغل درگیر آن هستند.”

“من به زمانی که در ژاپن زندگی می کردم و چیزی را که در آنجا دوست داشتم – میز kotatsu – فکر کردم و فکر کردم آیا راهی برای بیرون آوردن این مفهوم و سازگاری آن وجود دارد؟”

گرمایش مرکزی در بیشتر ژاپن نادر است. بخاری های منطقه با kotatsu تقویت می شوند – میزهای کم با بخاری های برقی که در قسمت زیرین نصب شده اند. پتوی سنگینی از لبه میز امتداد می یابد ، قسمت های پایین بدن افراد را می پوشاند و هنگام غذا خوردن یا فقط بیرون آمدن از خانه گرما را در اطراف آنها به دام می اندازد.

او تصور می کند که جداول را بالا ببرد ، با استفاده از نوعی مانع برای جلوگیری از باد و شام را تشویق می کند که “با پوشیدن ژاکت بزرگ ، بیرون از خانه را در آغوش بگیرید”.

شهرهای دیگر با زمستان ، از نیویورک گرفته تا میلواکی تا اوتاوا ، در تلاشند تا بدانند که چگونه هنگام پرهیز از غذا خوردن غذا در داخل خانه ، کافه ها و رستوران ها یک وسیله نجات پرتاب می کنند و افزایش تعداد عفونت ها می تواند باعث ممنوعیت غذاخوری در خانه شود.

شورای شهر تورنتو رسماً طرح پاسیوی همه گیر “CafeTO” را تا اواسط آوریل تمدید کرد و ضمن تسریع در درخواست های پاسیوی زمستانی و چادرهای موجود در ملک خصوصی یا پارکها ، از هزینه رستوران ها چشم پوشی کرد.

اما مقامات شهری اذعان می کنند که در مورد موارد مجاز هنگام صحبت از چادرها ، گنبدها و سایر محفظه ها و نحوه استفاده از سیستم های گرمایشی سردرگمی وجود دارد.

قوانین استانی می گوید حداقل دو طرف باید باز باشد. شهردار جان توری از دولت انتاریو خواسته است قبل از شروع هوای سردتر قوانین دقیق را صادر کند.

همه مطمئن نیستند که پاسیوهای زمستانی جواب این مسئله را دارند. روکو مسترانژلو جونیور ، صاحب کافه دیپلماتیک در کالج خیابان ، یک پاسیو گرم و گرم با چهار بخش دارد.

او از بخاری های مادون قرمز جدیدی که در پایه میزهای جاسازی شده تحریک شده اند ، تحریک کننده لمس و خنک هستند. اما اگر هوا واقعاً کاهش یابد ، اگر ناهار خوری در فضای داخلی از سر گرفته نشود ، “آب شیرین” بسته می شود.

مسترنجلو می گوید: “اگر دمای 5- درجه سانتیگراد با دمای 10- درجه سانتیگراد باشد ، دیگر راحت نخواهید بود”.

“در حال حاضر ما ماهیانه حدود 4000 دلار برای بخاری های پروپان هزینه می كنیم ، ما از 8 صبح تا نیمه شب باز هستیم. از نظر پولی منطقی نیست.

“من کاری را که اکنون انجام می دهم انجام می دهم ، و اگر شهر به من بگوید که ناهارخوری داخل خانه را بسته نگه دارم و هوا سرد شود ، من احتمالاً رستورانم را تعطیل می کنم تا زمانی که به طور عادی برگردیم و کار کنیم.”

Trevor McIntyre ، مدیر جهانی جایگزینی برای مشاوران گروه IBI ، به شهر تورنتو کمک کرد تا به سرعت CafeTO را طراحی کند.

او می گوید مفاهیم تولید شده در مسابقه ناهار خوری زمستانی شیکاگو جذاب هستند ، اما بسیاری از آنها به فضای خارج از فضای یک رستوران یا بار نیاز دارند.

مک اینتایر می گوید: “بسیار خوب است اگر در تورنتو چند خوشه رستوران داشته باشیم ، کمی توده حیاتی ، که مردم به عنوان مقصد به آنجا می روند.” وی می افزاید: “ما باید در مورد نحوه تخصیص فضا خلاق باشیم. اما انسان بسیار ابتکاری است و قادر به سازگاری است.”

“شما باید بپذیرید که این بیشتر یک ماموریت نجات است تا یک تمرین طراحی – شما برای کمک به مشاغل کاری که می توانید انجام می دهید.”

دیوید رایدر رئیس دفتر تالار شهر ستاره و گزارشگری است که در زمینه سیاست های شهرداری و شهرداری فعالیت می کند. او را در توییتر دنبال کنید: dmrider