صنعت کشاورزی که ساکن ترین شغل مردم محلی هر حیطه است، هم دارای ورود رشته آوری های جدید، متحول شده و خود به آلوده کردن محیط زیست می طراحی ساختمان تجاری پردازد. استفاده غلط از سموم کشاورزی، کودهای آلوده، به کار گیری از آب های کثیف و هم تخریب بیشه ها به نیت توسعه زمین های کشاورزی از مواردی میباشند که به همین آلودگی ها و تخریب ها در محیط طبیعی دامن می زند. آلودگی های ناشی از سرمایش و گرمایش ساختمان ها از آنچه که اتومبیل ها بدان سبب ساز میشوند، بالاتر می رود (2). تهیه و تنظیم مصالح ساختمانی، انرژی زیاد متعددی را به خویش اختصاص دیتا و منابع تجدیدناشدنی گوشه و کنار زیست را به شدت پایین الشعاع خود قرار می دهد. مصالح تازه برمبنای سنتی در ساختمان ها به عمل گرفته می شود و عدم برنامه ریزی و به روز نبودن موجب می شود تا پروژه هایی زیرا فرودگاه بین المللی امام خمینی که بیش از 60 سال از طراحی آن می گذرد، هنوز به بهره برداری تمام نرسیده باشد (19)؛ همین درحالی میباشد که نیازها و موقعیت امروز به کلی کلیدی زمانه طراحی گوناگون گشته میباشد و هنگامی بغرنج خیس می شود که بدانیم گسترش پایدار در عرصه معماری پس از دهه هفتاد میلادی صورت بخشید و در پی آن، بخش اعظمی از استانداردهای دربین المللی تغییر‌و تحول نمود. صحیح است که نور طبیعی نقش تعیینکنندهای در میزان مرغوب بودن فضاهای معماری دارد، ولی در بعضا فضاها، نور زیاد و بیشازحد می تواند باعث ساخت مزاحمت و افت میزان مرغوب بودن فضاهای داخلی گردد. دقت داشته باشید که میزان و شدت نورطبیعی وارد شده به فضاهای داخلی پلان، باید به طور کامل متناسب اهمیت مساحت و گونه کاربری آن فضا باشد. در بسط پایدار، انسان، محور بسط و مستحق بهداشت، زندگی تولید کننده و در هماهنگی اساسی فضای سبز معرفی می شود و این مضمون‌ دقیقاً در اولیه اورجینال «اعلامیه ریو» انعکاس پیدا کرده می باشد (11). حقیقت این است که توجه به محفظه زیست و درختان در برهه زمانی ما تبدیل به ترازو شده است، معیاری که هر روز بیش از پیش درجهان فراگیر می شود. عملکرد های آخر معماران در راستا معماری پایدار، امروزه موضوعات جدیدی مطرح نموده و یکی از بنیادی که در سالیان آخر در این حوزه گزینه تاکید قرار گرفته، این می باشد که «معماری به آتی حیث داشته باشد»؛ اضطراری هست تا معماری همواره به نوع ای باشد که بتواند پذیرای الگوها و رشته آوری های پیش بینی نشده و جدید باشد و تغییرات ناگهانی اقلیمی و محیطی را تحمل نماید. لذا آنچه در همین نوشته به عنوان هدف مد لحاظ قرار گرفته است، تبیین پیش بینی ها پایدار معماران و طراحان در طراحی ساختمانهای آتی گرا بوده که اهمیت هدف کاهش آلاینده های زیست محیطی اتخاذ شده و در راستای هدف ها توسعه و گسترش پایدار است.