احساس خستگی از تماس های ویدیویی می کنید؟ یک مطالعه اخیر نشان داد که چه چیزی ممکن است علت اصلی “خستگی زوم” باشد و چرا جلسات آنلاین اینقدر ناخوشایند هستند.

بر اساس تحقیقی که اواخر هفته گذشته در مجله Trends in Cognitive Sciences منتشر شد، نشانه‌های بصری مهمی که برای برقراری ارتباط حضوری استفاده می‌کنیم می‌توانند در تماس‌های ویدیویی گمراه‌کننده یا مختل شوند.

نیکولاس تروژ، نویسنده این مطالعه، یک کرسی تحقیقاتی کانادایی در تحقیقات واقعیت و استادی که در دانشگاه یورک بر روی ادراک بصری مطالعه می‌کند، می‌گوید: «این رقص پیچیده‌ای که دو نفر و سیستم‌های بینایی آن‌ها هنگام برقراری ارتباط در دنیای واقعی انجام می‌دهند، فقط مختل شده است. “دیگر کار نمی کند.”

او گفت که شاید مهم‌ترین مشکل، ترجمه نادرست تماس چشمی از طریق ویدیو باشد.

تروژ در مصاحبه‌ای با زوم با استار گفت: «آنچه اکنون تجربه می‌کنید دو چیز متفاوت است. “یکی این است که ما هرگز نمی توانیم تماس چشمی داشته باشیم – اگر من به دوربین نگاه کنم احساس می کنید به شما نگاه می شود … اما من شما را نمی بینم.”

به همین ترتیب، اگر تروژ به چشمان من روی صفحه نگاه می کرد، احساس می کردم که به دلیل موقعیت وب کم خود به چانه من خیره شده است.

Troje گفت که این به معنای کوچکنمایی نیست – این افکت در تمام پلتفرم‌های ویدیویی مدرن وجود دارد. مطالعه او به دلیل فراگیر بودن این برنامه، از Zoom به عنوان پایه نرم افزار تماس ویدیویی استفاده کرد.

نکته دیگر این است که هیچ راهی برای اصلاح این نابرابری وجود ندارد. نمی توانم پایین بروم و نگاهت را جلب کنم. مهم نیست کجا هستم، شما همیشه خیلی پست به نظر می‌رسید.» او ادامه داد.

تروژ توضیح داد که در طول مکالمات حضوری، ما بیشتر ارتباط خود را با چشمان خود انجام می دهیم. تماس چشمی به مذاکره در هنگام صحبت کردن کمک می کند، به ما امکان می دهد درک یا علاقه را بسنجیم، اعتماد و رابطه را ایجاد کنیم و موارد دیگر.

تماس چشمی به این معنا نیست که ما در تمام مدت به هم خیره شویم. ما یک بازی پیچیده و پویا بازی می کنیم – و این مشکل در (تماس های ویدیویی) است.

حتی اگر این نشانه های بصری در طول مکالمات تلفنی از بین می روند، مغز ما می تواند عدم وجود آنها را محاسبه کند و همچنان از یک تماس سازنده لذت می برد. با این حال، طبق مقاله تروژ، در طول کنفرانس های ویدئویی، ممکن است نتوانیم پاسخ های بازتابی خود را به نشانه های بصری گمراه کننده مانند تماس چشمی کاذب کنترل کنیم.

تروژ گفت: “مردم سعی کرده اند با استفاده از گرافیک کامپیوتری برای تغییر جهت چشم ها یا تغییر جهت سر آن را حل کنند.” “اما این کمکی نمی کند زیرا در این صورت احساس می کنید که مدام تحت نظر هستید.”

یکی دیگر از موارد کلیدی که در تماس‌های ویدیویی از دست می‌رود، فقدان اختلاف منظر حرکتی است – تغییرات جزئی در پرسپکتیو که هنگام حرکت موقعیت‌ها تجربه می‌کنیم، که به ما امکان می‌دهد فاصله و عمق را قضاوت کنیم. در طول ویدیو، این حس دیدگاه از بین می رود. در مقاله تروژ آمده است که شخصی که با او صحبت می کنیم و اشیاء موجود در پس زمینه آنها به صورت یک تصویر مسطح ظاهر می شوند.

او گفت که برای رسیدگی به این مسائل، آزمایشگاه Troje در حال کار بر روی یک پلت فرم جدید کنفرانس ویدئویی است که مانند یک “پنجره” به اتاق شخص مقابل عمل می کند. با استفاده از فناوری خارج از قفسه، نمونه‌های اولیه فعلی آن‌ها با ردیابی موقعیت سر کاربران و به‌روزرسانی دیدگاه طرف مقابل در زمان واقعی کار می‌کنند.

تیم Troje از آن زمان یک حق اختراع در انتظار ثبت کرده است و در حال کار با شرکت هایی هستند که علاقه مند به صدور مجوز فناوری خود هستند، اگرچه او در این مرحله نتوانست جزئیات بیشتری را بیان کند.

تأثیرات منفی تماس های ویدیویی به خوبی مستند شده است. در سال 2020، یک مطالعه نشان داد که دانش‌آموزان به Zoom امتیاز ضعیفی می‌دهند و می‌گویند که تأثیر منفی بر یادگیری آنها دارد. در همان سال، مطالعه دیگری نشان داد که مصاحبه‌شوندگان شغلی کنفرانس ویدئویی رتبه‌بندی عملکرد کمتری نسبت به همتایان حضوری دریافت کردند.

یک مطالعه در سال 2021 شیوع خستگی زوم را مستند کرد و این نظریه را مطرح کرد که نگاه نزدیک به چشم، افزایش بار شناختی، افزایش خودارزیابی از خیره شدن مداوم به خود و تحرک محدود به خستگی تماس ویدیویی کمک می کند.

با پیشرفت فناوری، مقاله Troje بیان می‌کند که به زودی شاهد گسترش نسل جدیدی از پلت‌فرم‌های ویدئو کنفرانس «به مناطقی خواهیم بود که راه‌حل‌های فعلی هنوز قادر به جایگزینی ارتباطات چهره به چهره نبوده‌اند».

آنچه در ادامه می آید باید دید.

اشتراک گذاری: