مصرف کنندگان مخابرات باید از اخبار اخیر دادگاه رقابت با ناراحتی استقبال کنند. ادغام بین راجرز و شاو مانع قانونی حیاتی را برطرف کرده است، به این معنی که پنج شرکت مخابراتی بزرگ – راجرز، بل، شاو، تلوس و ویدئوترون – یک قدم به تبدیل شدن به چهار بزرگ نزدیکتر هستند.

این تصمیم یک ضرر برای مصرف کنندگان است – ضرر برای مقرون به صرفه بودن. این یک برد برای هیچ کس جز سرمایه گذاران نیست.

و این به این دلیل است که سیستم به این شکل طراحی شده است. پنج بزرگ ما خیلی بزرگ هستند. آنها کابل های فیبر نوری و برج های سیگنال کانادا را کنترل می کنند – زیرساختی که هر ارائه دهنده مخابراتی بر روی آن کار می کند. آنها از این قدرت بازار به نفع خود استفاده می کنند و بازیگران کوچکتر را کنار می گذارند و از سودهای بزرگ خود محافظت می کنند.

این به اندازه کافی برای جیب ما بد است. اما همانطور که خاموشی راجرز در سال 2022 نشان می دهد، برای اقتصاد ما و امنیت عمومی نیز بد است. هنگامی که یک خطا در یک شرکت واحد می تواند خدمات تراکنش و پاسخ اضطراری را از بین ببرد، باید کاری انجام شود تا خدمات را بهبود بخشد، قیمت مقرون به صرفه را بهبود بخشد و اطمینان حاصل شود که حتی یک نقطه شکست وجود ندارد.

ما سال‌ها سعی کرده‌ایم رقیب پنج بزرگ را به کانادا جذب کنیم. ما از مشوق های سیاستی استفاده کرده ایم. ما شکست خوردیم به همین دلیل زمان آن رسیده که مستقیماً یک رقیب ایجاد کنید.

وقت آن است که یک گزینه عمومی در سراسر کشور انتخاب شود.

اگر رقابت کمی در بازار مخابرات کانادا وجود دارد، به دلیل عدم تلاش برای عبور از شکاف سیاسی نیست.

در سال 2008، دولت استفان هارپر 40 درصد از طیف بی سیم تلفن همراه را برای تازه واردان اختصاص داد. اما انحصارطلب مخابرات کانادا ثابت کرد که می تواند و مایل به دفاع از زمین خود باشد. تلاش‌های هارپر به لطف خریدها و کمپین‌های سرمایه‌گذاری مشترک شکست خورد. دولت جاستین ترودو هم همینطور.

مشکل این است که شرکت های کوچکی مانند Freedom Mobile (قبلاً Wind Mobile) نمی توانند رقابت کنند و بنابراین آنها شبکه نمی سازند. نتیجه کمبود پهنای باند است که گسترش یا بهبود خدمات بی سیم را محدود می کند.

این همچنین طیف کانادایی را با اختلاف قابل توجهی گران ترین طیف در جهان می کند. هزینه هایی که بدون شک به بالا بودن صورت حساب های مخابراتی ما نیز کمک می کند.

تفکر جادویی دولت‌های فدرال، مبنی بر اینکه یک استارت‌آپ به زودی می‌آید و به همه مشکلات مربوط به مقرون‌به‌صرفه پایان می‌دهد، در هزینه‌های مصرف‌کنندگان صرفه‌جویی نکرده است. در واقع، در حالی که قیمت‌ها در مقیاس‌های کوچک کاهش می‌یابد، کانادا هنوز در مقایسه با سایر نقاط جهان، قیمت‌های پرت است. رویکرد ما احتمالاً در نهایت برای مصرف کنندگان هزینه دارد.

صنعت ممکن است پاسخ دهد که Vidéotron، که یک دهه پیش یک تازه وارد بود، ثابت می کند که رویکرد فعلی کار می کند. صنعت استدلال می کند که اگر Vidéotron بتواند Freedom Mobile را از Shaw خریداری کند، یک حامل ملی خواهد بود و رقابت تضمین می شود.

دادگاه رقابت این استدلال را خرید. کانادایی ها نباید. بر اساس یک کارشناس که به دادگاه شهادت داد، Vidéotron – حتی پس از خرید – به دلیل از دست دادن یکپارچگی با کانال‌های توزیع و دارایی‌های Shaw مانند کانال دیجیتال آن، رقابتی کمتر از Shaw خواهد داشت. اگرچه حضور Videotron در کبک ممکن است قیمت داده‌ها را به کمتر از میانگین ملی رسانده باشد، اما همچنان پایین‌ترین قیمت‌ها در کانادا نیستند. ورود شاو به دنیای بی سیم اخیراً نسبت به Vidéotron کمک چندانی به جلوگیری از افزایش قبوض تلفن همراه ما نکرد.

ادغام Rogers و Shaw، حتی با Vidéotron به عنوان یک اپراتور ملی، ضرری برای انتخاب مصرف کننده و مقرون به صرفه بودن آن است. زمانی که رقابت برای کسب سود بر رقابت برای قیمت ها غلبه داشته باشد، برای هیچ کس به جز سرمایه گذاران ثروتمند یک برد نیست.

هیچ تضمینی در سیاست یا سیاست عمومی وجود ندارد، به جز یکی: اگر به همان کار ادامه دهید، همان نتایج را ادامه خواهید داد.

وقت آن رسیده است که فراتر از آنچه در گذشته انجام داده ایم فکر کنیم و یک مخابرات دولتی در سراسر کشور ایجاد کنیم.

آنقدرها هم که به نظر می رسد دور از ذهن نیست. بیشتر زیرساخت های مخابراتی زمانی در دست مردم بود. شرکتی که ما به نام Telus می شناسیم از خصوصی سازی تلفن های دولتی آلبرتا ایجاد شد. امروز با خرید شرکت دولتی ادمونتون تلفن و ادغام با BC Tel که خود شرکت‌های زیادی را در طول سال‌ها تصاحب کرد، به موقعیت غالب خود دست یافت – که بسیاری از آنها از اشکال مختلف حمایت دولتی برخوردار بودند. اخیراً، Telus با خرید شبکه تلفن همراه CityWest که متعلق به شهرداری است، به مجموعه خرید شبکه‌های عمومی ادامه داده است.

جایگزین های عمومی در حال حاضر وجود دارد.

امروزه، SaskTel – یک شرکت مخابراتی دولتی – از سهم بازار قابل توجهی در ساسکاچوان برخوردار است و راجرز، بل و تلوس را مجبور می‌کند قیمت‌های خود را برای رقابت پایین بیاورند و نرخ‌های مقرون‌به‌صرفه‌تری را نسبت به بقیه کانادا در اختیار استان قرار دهند.

در جوامعی که از اینترنت پهن باند محروم هستند، ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) متعلق به شهرداری می‌توانند گزینه‌ای برای ارائه خدمات اینترنتی بهتر، سریع‌تر و ارزان‌تر باشند. هم در کانادا و هم در ایالات متحده، این مدل ارائه می شود. در جنوب مرز، شهر چاتانوگا، تنسی، تصمیم گرفت از کابل های فیبر نوری در “شبکه هوشمند” الکتریکی خود برای ارائه خدمات اینترنتی به ساکنان استفاده کند.

و در انتاریو، ساکنان Thunder Bay و منطقه روستایی اطراف آن از طریق Tbaytel متعلق به شهرداری به خدمات اینترنتی با کیفیت بالا دسترسی دارند. این نه تنها به آنها اجازه می دهد بدون توجه به اولویت های پنج بزرگ، اینترنت پرسرعت را برای جامعه محروم خود راه اندازی کنند، بلکه میلیون ها دلار به بودجه شهرداری پرداخت می کند.

و جوامع بومی، که مانند سایر جوامع روستایی، شکاف خدمات دیجیتالی را تجربه می‌کنند، با ISPهای متعلق به اولین ملل، اوضاع را در دست گرفته‌اند. Beaver River Broadband، مشارکتی بین جوامع شورای قبیله‌ای Meadow Lake و SaskTel، خدمات اینترنتی را برای جوامع بومی در ساسکاچوان ارائه می‌کند.

در سالی که با چالش های مقرون به صرفه تعریف می شود، دولت هایی که به دنبال مقرون به صرفه تر کردن زندگی هستند باید خلاقانه فکر کنند. ما به سیاست‌گذاران و تنظیم‌کننده‌ها نیاز داریم تا درک کنند که موارد مشابه غیرقابل قبول است. کانادایی ها نمی توانند ادغام راجرز-شاو و سیستم فروش طیف شکسته را بپردازند. دولت هایی که به دنبال مقرون به صرفه بودن ارتباطات مخابراتی هستند، نیاز به نگاهی خوب به گزینه عمومی دارند.

توضیح – 18 ژانویه 2023: این فایل به‌روزرسانی شد تا مشخص شود که BC Tel هنگام ادغام با تلفن‌های دولتی آلبرتا مالکیت خصوصی داشت.

اشتراک گذاری: